ZAŠTO NA CETINJE TREBA PRESELITI SJEDIŠTE PARLAMENTA-Filip Turcinovic

DVA GRADA U JEDNOM

Piše: prof.dr Filip Turčinović

Aktuelna polemika o tome da li treba parlament Crne Gore preseliti u potpunosti u prijestonicu, mogla bi u izvjesnom smislu biti relativizovana neophodnim i opravdanim konceptom revalorizacije razvojne dimenzije Cetinja, nespornog izvorišta, ali i ishodišta najvećeg broja duhovnih pregnuća ljudi nastanjenih na današnjem crnogorskom tlu. Riječ je, naravno, o onim istorijskim procesima koji su bili inspirisani najdubljim čovjekoljubljem i prirodnim pravom na očuvanja sopstvenog identiteta i humanističkih kreiranja svojih odnosa sa drugima.
Svi oni koji su komunicirali na pravi način sa duhovnošću Cetinja u dubinama istorije nalazili su inspiracije za svoje stvaralaštvo i uvijek su nosili najveće poštovanje za njegovo značenje i mitsku, gotovo antejsku vezanost za njegov značaj za Crnu Goru i ljude koji u njoj žive.
Prekompozicija razvojnog koncepta mogla bi da doprinese razrješavanju izvjesnog dvojstva prisutnog u našem vremenu koje, ipak, za sada ne daje realne šanse Cetinju da dostigne onaj nivo značaja u crnogorskom društvu koji stvarno i zasluženo treba da ima. Naravno, da bi se u tom pravcu postigli uspjesi, potrebna je sinergija raznovrsnih političkih i društvenih činilaca i rezultat, siguran sam, ne bi izostao.
Tokom specijalizacije u SAD 2004. u HERITAGE instituciji u Vašingtonu bio sam u prilici da sa nekim istaknutim saradnicima ove znamenite institucije, razmijenim mišljenja o tome kakvi bi trebalo da budu budući razvojni putevi Cetinja. Preovladao je stav da bi taj naš biser kulture i nacionalnog ponosa trebalo revitalizovati uz učešće najvećih stručnjaka iz te oblasti u svijetu. Pri tom, ne bi trebalo da izostane pomoć UNESKO-a, i organizacije Heritage Institution. Brojne su mogućnosti da se ta saradnja ostvari na tom nivou u čemu bi bili aktivirani domaći stručni kapaciteti, koji su, takođe, veoma značajni.
Ključna stvar u tome bila bi saobraćajnica prema Podgorici, koja bi se racionalnim prekompozicijama skratila do nivoa koji bi gotovo izbrisao značaj daljinske distance između Podgorice i Cetinja.
Istorijski dug prema Cetinju u tom slučaju obavezivao bi da se, osim postojećih najviših institucija, presele parlament, ministarstva kulture i inostranih poslova. Tada bi bilo moguće u bivšim ambasadama otvoriti sekcije današnjih ambasada ili makar sekcije njihovih kulturnih klubova.
Poznato je da veliki broj građana Cetinja radi u Podgorici, jer ona kao prosperitetan grad moderne provenijencije dopušta veće mogućnosti za bavljenje raznovrsnim biznisom. Taj trend razvoja Podgorice je poželjan i ni u kom slučaju ga preseljenje pojedinih institucija ne bi dovelo u pitanje, jer bi se vremenom stvorila urbana aglomeracija koja bi u stvari bila dva grada u jednom.

(Autor je profesor međunarodnog prava)

Dnevni list „Vijesti“, nedjelja, 27. jul 2008.